Tourguide in Japan
Esma Esra
Ontdek het verhaal van Esma Esra, het gezicht achter Tulu Tours, en hoe zij haar weg vond naar een carrière als tourguide in Japan
Esma Esra deelt haar reis van opleiding tot het opzetten van haar bedrijf in Tokyo, inclusief de websites en tools die haar hebben geholpen om haar carrière als succesvolle tourguide op te bouwen. Oh, en ze lag hoogzwanger in het ziekenhuis toen ze met dit idee kwam…
Esma Esra (31 jaar) is geboren in Nederland en verhuisde naar Japan om haar studie voort te zetten een reis die zorgvuldig uitgestippeld leek—totdat dat niet meer zo was. Onderweg maakte ze de overstap van de academische wereld naar de bruisende straten van Tokyo waar ze anderen door de complexe lagen van de stad begon te gidsen. Wat begon als een sprong in het diepe, groeide uit tot een carrière en daarmee een verhaal dat het vertellen waard is.
Als eerst, wat heb je gestudeerd?
In Nederland heb ik in Amsterdam Sociale Geografie en Planologie gestudeerd.
Planologie gaat over het plannen en organiseren van de ruimte waarin we leven,
waar we ook denken over hoe we (de vooral beperkte in Nederland) ruimte het
beste kunnen gebruiken. Bij sociale geografie kijk je naar de wisselwerking tussen
mensen en ruimte. Daarbij komt cultuur, politiek en uiteraard de economie ook
bij kijken.
Ik heb wel aan de universiteit gestudeerd en zelfs gedoceerd, maar ik vind mezelf niet bepaald op de universiteit passen. Universitair onderwijs is vaak heel theoretisch maar ik had de behoefte om meer praktijkervaring op te doen en in contact te komen met mensen uit verschillende culturen. Daarom besloot ik mijn zomervakantie te besteden door mee te doen aan internationale projecten in plaats van lange zomers in Turkije door te brengen. Ik heb deelgenomen aan onderzoeksprojecten, conferenties en programma’s in Turkije, Amerika en Zuid-Korea.
Tijdens die ervaringen ontmoette ik steeds nieuwe mensen uit allerlei landen en culturen. Wat ik daar vooral interessant aan vond, is dat je echt de verschillen merkt tussen mensen. Turken in Nederland zijn bijvoorbeeld heel anders dan Turken in Turkije.
Datzelfde geldt voor Chinese Nederlanders die vaak weer een andere manier van denken hebben dan mensen in China zelf. Door deze ontmoetingen en gesprekken leerde ik enorm veel over verschillende perspectieven en culturen, iets wat me ook nu nog inspireert.
Hierdoor had ik besloten dat ik mijn master in het buitenland wilde doen. Het idee om mijn vertrouwde omgeving te verlaten en iets nieuws te ontdekken, trok me aan. Ik had een hele fijne ervaring in Amerika, en dacht daar ook aan. Maar al snel liep ik tegen de praktische kant aan: studeren in de Amerika is erg duur, en destijds waren er geen volledige beurzen voor Nederlanders. Dus begon ik verder te kijken naar landen die ik nog niet kende waar ik nieuwe uitdagingen en kansen kon vinden.
Ik was altijd al geïnteresseerd in infrastructuur vooral in geavanceerde metrosystemen.
Daardoor raakten landen zoals China, Zuid-Korea en Japan mijn aandacht. Hoewel ik
daarvoor weinig met die landen had, besloot ik me in te schrijven voor beurzen in Japan en Zuid-Korea. Het duurde bijna een jaar voordat ik iets hoorde, maar uiteindelijk
kwam het goede nieuws: Japan accepteerde me als eerste. En zo belandde ik in Japan, een land waar ik eigenlijk nooit had verwacht heen te gaan en waar ik vooraf ook niet heel veel onderzoek naar had gedaan. Het was best spannend om daar te landen, helemaal omdat het zo’n andere wereld is dan ik gewend was…
Hoe word je geselecteerd voor een beurs?
Voor Japan heb ik een volledige beurs ontvangen, deze was behoorlijk competitief. Dat betekent trouwens niet dat ik allemaal 9’s op mijn cijferlijst had – zeker niet. Ze kijken naar je GPA en je prestaties, maar ook naar andere factoren. De ranking van je universiteit, bijvoorbeeld en de UvA staat vrij hoog op de wereldranglijsten. Daarnaast zijn je extracurriculaire activiteiten belangrijk. Verder moest ik een goed onderzoeksvoorstel schrijven, en na de selectie door de universiteit moest ik ook nog geselecteerd worden door een professor die mij in zijn lab wilde ontvangen.
Het hele proces was best intensief, maar uiteindelijk was het de moeite zeker waard.
Anders was er geen Tulu Tours, haha!
Hoe reageerde je ouders?
Mijn vader zei grappend: "Je krijgt de beurs toch niet." Waarop ik antwoordde: "En wat als ik het wel krijg?" Hij keek me aan en zei: "Dan mag je gaan." En hij hield zich gewoon aan zijn woord.”
Toen ik aan mijn vader vertelde dat ik mij had aangemeld, zei hij grappend: "Je krijgt de beurs toch niet." Niet omdat hij dacht dat ik er niet goed genoeg voor was, maar omdat het zo’n ongelofelijk kleine kans is om geselecteerd te worden. Waarop ik antwoordde: "En wat als ik het wel krijg?" Hij keek me aan en zei: "Dan mag je gaan." En hij hield zich gewoon aan zijn woord.”
Mijn ouders zijn sowieso nooit echt streng geweest. Ze hebben altijd veel vertrouwen in ons gehad – in mijn zus, mijn broers en mij. Ze wisten dat we serieus zijn over wat we doen, dus voor hen was het eigenlijk nooit een probleem. Maar toen ik naar Japan ging, was dat natuurlijk wel even wennen voor ze.
Wat ik grappig vond, is dat in de Turkse cultuur ouders vaak liever hebben dat hun kinderen dichtbij blijven. Naar een ander land gaan wordt vaak als spannend gezien, laat staan naar een plek als Japan. En eerlijk, hoeveel Turken ken je die naar Japan gaan? Het is gewoon niet zo gebruikelijk dus dat maakte het voor hen extra bijzonder – en een beetje spannend. Ik zorgde er wel voor elk halfjaar even terug te vliegen om mijn familie en vrienden te zien en lekker weer te genieten van een stevig volkoren broodje met Hollandse kaas want dat hebben ze in Japan niet…
Heb je ooit schuldgevoelens gehad of je zorgen gemaakt over geld?
Financieël was het voor mij geen probleem, omdat ik een beurs had gekregen.
Als ik die niet had gehad, was ik waarschijnlijk niet gegaan. Dat zou betekenen dat ik mijn ouders om geld had moeten vragen, en hoewel zij dat helemaal niet erg zouden vinden, zou ik me daar zelf ongemakkelijk bij voelen. Ik kreeg een MEXT-beurs, volledig gefinancierd door de Japanse overheid en daarmee kon ik het financieel goed redden.
Wat betreft het schuldgevoel: we hebben een familiebedrijf, waar hard werken gewoon bij hoort. Natuurlijk voelde ik me schuldig dat ik daar niet meer bij kon helpen. Maar we zijn met z’n vijven, dus uiteindelijk was het wel te overzien. Het gaf me ook het vertrouwen dat het thuis allemaal goed geregeld was, waardoor ik me kon focussen op mijn ervaring in Japan.
MEXT-beurs (Monbukagakusho): Dit is een beurs van de Japanse overheid voor buitenlandse studenten die willen studeren in zowel undergraduate (bachelor) als graduate (master/PhD) programma's in Japan. De studenten ontvangen 143.000-145.000 yen (ongeveer €900) per maand. De beurs dekt volledig collegegeld toelatingsexamenkosten, vliegtickets en biedt een maandlastenvergoeding.
Bron: mymextscholarship.com
Hoe heb je je reis voorbereidt naar Japan?
Ik was op vakantie in Turkije toen ik de toelatingsmail kreeg. Toen ik eenmaal
was aangenomen, moest ik al na een maand vertrekken. Ik had helemaal geen
tijd om echt afscheid te nemen van iedereen. Ik had namelijk tegen niemand gezegd
dat ik me had aangemeld voor een beurs in Japan, dus iedereen reageerde met: "Wat?! Waar ga je heen?!"
Dus ja, ik had maar een maand om alles in te pakken. Ik denk dat ik het zelf ook pas
echt besefte toen ik in Japan aankwam. Toen dacht ik: "Oh…” Ik had één koffer en droeg twee jassen over elkaar aan, omdat ik anders over het gewicht van mijn bagage heen zou zitten. En ik herinner me nog dat de plek waar ik naartoe ging Hokkaido, een plek dat bekend staat om zijn strenge winters. Het sneeuwt daar acht maanden per jaar, dat was het enige wat ik wist…en anime natuurlijk.
Cultuur shock?
Het eerste cultuurshock dat ik meemaakte, was toen ik op de luchthaven aankwam. Ik had geen idee waar ik heen moest, ik moest naar de trein. Opeens kwam een staff naar mij toe rennen en natuurlijk begreep ik hem niet, maar hij gebaarde dat ik moest komen.
Hij rende met me naar de trein en zei (of naja, ik denk dat hij het zei): “Je moet deze kant op!” En hielp mij met het kopen van een kaartje. Ik dacht toen: "Wauw, dit zou nooit in Nederland gebeuren!"
Nu, als ik naar Turkije, Nederland of naar andere landen reis, verwacht ik zoiets eigenlijk wel. Het is een heel ander gevoel van gastvrijheid en hulpvaardigheid.
Hoe heb je je gevoeld als moslim in Japan?
Zoals je ongetwijfeld weet, worden moslims in het nieuws in Nederland vaak op een
negatieve manier gepresenteerd, waarbij er vaak ook een eenzijdig beeld werd neergezet.
Het begon toen ik solliciteerde voor een functie als front office medewerker in een hotel.
Ik wilde de taal zo spoedig mogelijk leren, en de taallessen op school vond ik persoonlijk niet zo fijn (zoals ik al zei, ben meer van de praktijk). Ik herinner me nog goed hoe zenuwachtig ik was voor het sollicitatiegesprek. In Nederland werd ik direct afgewezen vanwege mijn hoofddoek. “Zou je ook je hoofddoek af willen doen, om de klanten niet af te schrikken?” zeiden ze.
Dus ik was bang dat het hier misschien ook een issue zou zijn, het betreft immers klantcontact in uniform. Maar tijdens het gesprek had de man er helemaal niets over gezegd, dus ik besloot het zelf aan te kaarten. Ik vroeg: “Is mijn hoofddoek een probleem?” Hij keek me aan alsof ik iets heel geks zei en antwoordde: “Waarom zou dat een probleem zijn?” Ik wilde er zeker zijn dat ik het goed begreep, dus ik vroeg: “Is het beter als ik meer neutrale kleuren, zoals zwart, draag?” Zijn reactie was absoluut onverwacht: “Nee, je moet juist mooie, vrolijke kleurtjes dragen! Dat is veel leuker!”
Alhoewel iedereen een uniform kreeg, kreeg ik een budget waarmee ik zelf kleding mocht kopen die modest zou zijn voor mij, met de voorwaarde dat het ook bij de uniformstijl paste. Dat vond ik zo attent.
“Voor de mensen in Japan ben ik gewoon een Nederlander.
Ze kijken naar mij en denken dat ik eruit zie als een Nederlander.”
In Nederland word je vaak gezien als een buitenlander, maar in Japan zien ze je gewoon
zoals je jezelf presenteert. Toen ik vertelde dat ik een Turkse Nederlander was
raakten mensen soms wel in de war. Ze zeiden: “Maar je hebt een Nederlands paspoort
dus je bent toch gewoon een Nederlander?” De vraag “maar waar kom je nou echt vandaan?” heb ik nog nooit gekregen.Voor de mensen in Japan ben ik gewoon een Nederlander. Ze kijken naar mij en denken dat ik eruit zie als een Nederlander.
Dus ja, in al die jaren dat ik in Japan was, ben ik nooit gediscrimineerd vanwege mijn
Islamitische of Turkse achtergrond. Nooit heb ik iets negatiefs over mezelf gehoord
of het gevoel gehad dat iemand slecht over me sprak of mij buitensloot.
Hoe ben je gekomen om Tulu Tours?
Voordat ik Tulu Tours begon, heb ik bij een tourism board in Japan gewerkt.
Dit is een organisatie (vanuit de overheid) die zich richt op het promoten van Japan
als toeristische bestemming. Veel landen hebben soortgelijke instantie om toeristen
aan te trekken. In mijn rol reisde ik veel door Japan en sprak ik met lokale overheden
in verschillende regio’s om Japan beter op de kaart te zetten in westerse markten
vooral in Europa, Amerika en Australie.
Wat ik bijzonder vond, is dat lokale overheden en bedrijven zeer geïnteresseerd waren
in mijn achtergrond als moslim. Er is veel interesse in het aantrekken van moslims
maar er is vaak te weinig kennis over Islam om deze stap aan te gaan. Japan staat bekend om haar gastvrijheid: en als ze iets doen, dan willen ze het ook perfect doen.
Bijvoorbeeld, ik heb mensen ontmoet die dachten dat mijn hoofddoek gewoon een fashionstatement was en hoewel sommige mensen wisten dat ik geen varkensvlees mocht eten, wisten ze weinig over alcohol of andere islamitische gewoonten. Er was dus een kloof tussen de vraag van moslimtoeristen en de bereidheid van bedrijven om hen te verwelkomen, vooral als het gaat om halal eten, gebedsruimtes en andere voorzieningen. Dit was een grote uitdaging, maar tegelijkertijd zag ik ook een enorme kans.
Ik ken zoveel mensen die dolgraag naar Japan willen maar die aarzelen omdat ze de taal niet spreken of zich zorgen maken over praktische zaken zoals waar ze halal eten kunnen vinden of een plek om te bidden. Als moslim weet ik hoe veel planning en voorbereiding erbij komt kijken om je reis comfortabel te maken. Je kunt niet zomaar overal stoppen om te eten of te bidden – daar moet je echt rekening mee houden.
Ik wil dat moslims Japan kunnen ontdekken zonder die extra stress. Ze moeten dit prachtige land zorgeloos kunnen ervaren, met de zekerheid dat alles goed geregeld is –
van eten tot gebedsruimtes. Mijn doel is om hen te laten genieten van de rijke cultuur, het eten en de unieke charme van Japan zonder dat ze continu hoeven na te denken over praktische obstakels. Met de gesprekken in Japan en met degenen thuis werd ik geinspireerd om Tulu Tours op te richten.
Wat was je startkapitaal?
Al voordat ik Tulu Tours begon, had ik mezelf vaardigheden aangeleerd op het gebied
van webdesign, graphic design, fotografie en videografie. Hierdoor had ik geen groot startkapitaal nodig om mijn bedrijf op te starten. Visuals spelen een cruciale rol in mijn onderneming – of het nu gaat om de Instagramfeed de website of zelfs de communicatie met klanten. Het moet allemaal perfect aansluiten bij de uitstraling van het merk. Omdat ik deze skills zelf had ontwikkeld, kon ik direct professioneel aan de slag zonder dit hoeven uit te besteden, wat me een flinke voorsprong gaf bij het opzetten van mijn bedrijf. Uiteraard betekent dit wel dat er qua tijd veel meer in geïnvesteerd is en worden er wel advertenties uitgezet. Er was al een duidelijke vraag naar de diensten die ik aanbied en dat gaf me een goede start.
Ik werk volgens een simpel maar doeltreffend principe: de klant betaalt eerst.
Met dat geld kan ik mijn kosten dekken en meteen weer investeren in de groei van mijn bedrijf. Deze aanpak geeft me niet alleen financiële stabiliteit, maar zorgt er ook voor dat ik mijn onderneming op een duurzame en verantwoordelijke manier kan laten groeien, zonder onnodige risico’s te nemen. Dat voelt niet alleen logisch, maar zo houd ik het ook halal.
Wat maakt jou een goede travel designer?
Ik beschouw mezelf als een "Japan-expert", niet alleen vanwege mijn kennis van het land maar ook vanwege mijn ervaring met het plannen van reizen. Maar een goede gids zijn gaat verder dan alleen feiten opdreunen. Je bent niet alleen een wandelende encyclopedie; je moet ook een compagnon zijn.
Sommige klanten krijgen bijvoorbeeld heimwee of voelen zich onwennig in een totaal andere cultuur. Anderen hebben moeite met het vinden van geschikt eten vanwege hun geloofsovertuigingen en dat kan soms leiden tot een slecht humeur – of zelfs een "hangry" moment. Als gids moet je niet alleen de weg weten, maar ook aanvoelen wat je klanten nodig hebben en hoe je hen kunt ondersteunen in verschillende situaties.
Ik heb bijvoorbeeld ooit anderhalf uur aan de telefoon met een jonge vrouw gepraat
die nerveus was over alleen vliegen naar Japan. Ze reisde voor het eerst alleen en vond het spannend. Ik hielp haar met het kiezen van de juiste vlucht en gaf haar alle informatie die ze nodig had om zich op haar gemak te voelen. Zulke dingen kosten tijd, maar ik doe het graag omdat ik wil dat mijn klanten zich veilig en zelfverzekerd voelen.
Komt het weleens voor dat je klanten weigert?
Ja, dat gebeurt soms. Ik had bijvoorbeeld een dame (young twenties) die graag meewilde
maar haar moeder maakte zich ook enorm veel zorgen. Toen zei ik: “Als je moeder zich zo veel zorgen maakt, is het misschien beter om nog even te wachten met deze reis.”
Als de reis meer stress oplevert dan plezier, dan is het waarschijnlijk niet het juiste moment. Ik vind het belangrijk dat klanten een positieve ervaring hebben, en soms betekent dat dat je ze moet adviseren om even te wachten.
Bij Tulu Tours draait het ook niet om "de klant is koning" – het draait om wederzijds respect en een fijne ervaring voor iedereen. Soms wijs ik potentiële klanten af, vooral vanwege de manier waarop ze met ons communiceren. Respect is voor mij essentieel
zowel naar mij als naar andere reizigers toe.
Bij groepsreizen kijk ik altijd goed of iemand niet alleen geïnteresseerd is in de reis
maar ook of ze gezellig en respectvol kunnen zijn in groepsverband. Het is belangrijk dat iedereen zich op zijn gemak voelt en dat de sfeer in de groep positief blijft.
Reizen is een bijzondere ervaring die je samen deelt, en die ervaring moet voor
iedereen prettig en onvergetelijk zijn. Daarom neem ik dit soort dingen altijd mee in mijn overwegingen. Het draait niet alleen om de bestemming, maar ook om de mensen met wie je reist.
Hoe heb je je website opgezet? Welke programma’s gebruik je?
Voor grafisch ontwerp gebruik ik vooral Adobe Illustrator en stiekem soms ook Canva
vooral als ik snel iets eenvoudigs wil maken voor een Instagram story. Voor video's gebruik ik gewoon mijn iPhone, soms edit ik met Adobe programma’s maar vaak ook gewoon op mijn telefoon. Hoewel ik heb overwogen om een professionele camera aan te schaffen, kies ik er bewust voor om niet met veel apparatuur rond te sjouwen. Mijn iPhone doet precies wat ik nodig heb, vooral voor Instagram en andere sociale media.
Bij het opzetten van mijn website ontdekte ik dat het eenvoudiger is dan veel mensen denken. Omdat ik van altijd van alles wil leren, vroeg ik mij ooit af hoe websites worden gemaakt. Zo begon ik met web design, en heb ik uiteindelijk ook mijn eigen website met WordPress ontwikkeld. Het is in principe gratis, maar je moet er wel tijd in investeren om er behendig in te worden —je website goed moet onderhouden en regelmatig updates moet uitvoeren om beveiligingsproblemen te voorkomen. Dat kost tijd, maar het is geen ingewikkeld werk als je eraan gewend bent.
“Ik heb hier
twee uur
aan gezeten.”
Niet alle ondernemers hebben een achtergrond in het ontwerpen van websites.
Dat hoeft ook niet. Tegenwoordig zijn er trouwens ook platforms zoals Wix, Squarespace of Shopify die het nóg makkelijker maken om zonder technische kennis iets moois neer te zetten. Maar voor mij werkt WordPress prima – ik heb alles zelf in de hand, en dat is voor mij belangrijk. Oh, en...gebruik ik ChatGPT om mijn teksten te controleren op spelling en grammatica? Absoluut! Elke seconde minder werk telt, zeker als ondernemer. Mijn tip: schrijf je teksten altijd zelf. Het is prima om ze te laten nakijken, maar als je alles laat genereren is dat al heel snel duidelijk.
Wat zijn je toekomstplannen voor Tulu Tours
& hoe speel je in op de behoeften van je klanten?
“Bij deze tours zorg ik ervoor dat alles vooraf geregeld is van het vinden van halal restaurants tot gebedsruimtes…”
Hoewel ik een tot twee keer per jaar groepsreizen organiseer ligt de focus van Tulu Tours echt bij het aanbieden van privé-tours. Deze tours kunnen volledig op maat worden aangepast, en dat kan zowel in persoon als op afstand. Ik wil dat mijn klanten de reis van hun dromen kunnen beleven, precies op hun eigen manier. Onze remotely guided en self-guided tours zijn vooral interessant voor kleinere groepen, vooral voor mensen die liever zonder een gids in persoon reizen, maar wel de zekerheid en het comfort van begeleiding en planning willen hebben.
Bij deze tours zorg ik ervoor dat alles vooraf geregeld is van het vinden van halal restaurants tot gebedsruimtes, en blijf ik tijdens de reis op afstand bereikbaar via bijvoorbeeld WhatsApp. Zo kan ik direct vragen beantwoorden, tips geven of ondersteuning bieden terwijl klanten de vrijheid hebben om Japan op hun manier te ontdekken.
Vooral koppels en vriendengroepen kiezen vaak voor deze flexibele aanpak. Ze willen wel de zekerheid dat alles goed geregeld is, maar zonder het gevoel dat iemand constant met hen meeloopt. Ik begrijp dat volledig, en daarom zorg ik ervoor dat ze alle vrijheid hebben om Japan op hun eigen tempo en manier te ervaren terwijl ik atlijd een send message-knop away ben. Het is de perfecte balans tussen zelfstandigheid en ondersteuning.
Heb je een marketingsstrategie?
“Zorg voor korte, duidelijke teksten en visuele elementen.”
Op Instagram wordt mijn content niet altijd goed gepusht. Ik heb nooit echt viraliteit bereikt, en zelfs mijn eigen volgers zien mijn posts vaak niet. Het kan soms frustrerend zijn – ik steek er veel tijd en energie in, en het voelt soms alsof het nooit voldoende is.
Maar ik weet ook dat ik niet de enige ben; veel (nieuwe) bedrijven lopen tegen ditzelfde probleem aan.
Ik heb geleerd dat het belangrijk is om toegankelijk en duidelijk te zijn. Op mijn website en socials zorg ik voor korte, duidelijke teksten en visuele elementen zodat mensen snel vinden wat ze zoeken. Ook SEO heeft veel geholpen om mijn website beter vindbaar te maken.Mijn groei kwam vooral door trial-and-error en het luisteren naar feedback van klanten. Elke post, activiteit of nieuwe strategie heeft me iets geleerd. Die struggles hebben me sterker gemaakt en gemotiveerd om te blijven verbeteren.
Heb je een marketing muse?
Nee, ik heb geen specifieke marketingmuse. Wat ik heb geleerd, is dat creativiteit vaak uit jezelf komt en niet altijd een externe bron van inspiratie nodig heeft. Ik ben van nature een creatief persoon; ik zie een idee of beeld in mijn hoofd en dan probeer ik dat zelf uit te werken. Voor mij draait het om het omzetten van mijn eigen visie in iets tastbaars zonder dat ik per se inspiratie van buitenaf hoef te zoeken. Daarnaast werkt copy-paste niet bij dit soort bedrijven. Het is essentieel om jezelf op een unieke manier te positioneren.
Verdient het goed?
Het hangt er natuurlijk vanaf hoeveel tours ik verkoop en hoe luxer of unieker de tours zijn. Bij een eigen bedrijf geldt: als je niet werkt, zijn er ook geen inkomsten. Maar eerlijk gezegd, ik ben tevreden. Als ik geen kind had, of als mijn kind al oud genoeg
zou zijn om naar school te gaan zou mijn potentieel ongetwijfeld hoger zijn. Toch voel ik me enorm gezegend met wat ik nu doe, Alhamdulillah. Met mijn eigen onderneming heb ik de vrijheid om overdag samen met mijn zoontje naar de speeltuin te gaan of een bezoek aan de bibliotheek te brengen. Ik kan al die kleine, maar waardevolle momenten van zijn ontwikkeling meemaken en dat is voor mij onbetaalbaar.
Van scratch naar mijn positie
Mijn exacte positie is lastig te repliceren, omdat ik niche-diensten aanbied. Maar voor wie een carrière in de reisindustrie overweegt, is het belangrijk om eerst te ontdekken waar je passie ligt. Stel jezelf vragen: wil je je richten op een specifieke bestemming of regio, zoals ik met Japan of wil je meerdere reizen organiseren? Wil je reizen plannen als reisadviseur, of meegaan als gids?
Een eigen bedrijf starten is risicovol, vooral in de reisindustrie. Daarom raad ik aan om eerst ervaring op te doen bij een reisbureau of een andere organisatie in de sector. Zo leer je de basis van het vak en krijg je een goed beeld van de uitdagingen die erbij komen kijken. Ondernemen vraagt wilskracht en creativiteit, omdat je alle tegenslagen zelf moet oplossen. Er is geen HR, supervisor of collega om je te helpen. Maar juist door deze uitdagingen word je sterker en creatiever. Soms lukt iets gewoon niet, en dat is oké. Het betekent niet dat jij niet goed genoeg bent maar dat het betreffende pad misschien niet voor jou bestemd is.
Verder is het belangrijk om je te onderscheiden. Bij mij ligt de focus op halal reizen in Japan met een specifieke kennis van de behoeften en interesses van westerse moslimreizigers. Voor anderen is het essentieel om te bepalen wat hen uniek maakt in een concurrerende markt.
Wat betreft opleiding: je hebt niet per se een toerismeachtergrond nodig. Ik heb dat zelf ook niet. Up-to-date kennis en een passie voor reizen zijn echter wel essentieel. De reisindustrie verandert continu, en als je geen interesse hebt, mis je de trends en ontwikkelingen die belangrijk zijn voor je klanten. Passie en nieuwsgierigheid maken het verschil.
Hoe heb je moederschap gecombineerd met dit werk?
Schrijf maar bij deze vraag op: hard work! Toen ik het idee kreeg om Tulu Tours te starten, dacht ik: "Ik zet een post op Instagram en zie wel wat er gebeurt." Maar de aanvragen stroomden al snel binnen. Ik lag hoogzwanger in het ziekenhuis, laptop op schoot, terwijl ik videogesprekken voerde met klanten en boekingen afrondde. Het was een intense en bijzondere periode, waarin ik mijn bedrijf letterlijk vanuit mijn ziekenhuisbed aan het opbouwen was.
Het combineren van moederschap en een eigen bedrijf is intens. Elke vrije seconde gaat naar mijn bedrijf. Mijn kind is in Japan geboren, en ik had dus geen familie in de buurt om me te ondersteunen met mijn pasgeborene. Ik moest dus creatief en zelfstandig mijn weg vinden om alles te combineren. Was het uitdagend? Ja. Als ik geen echte passie voor Tulu Tours zou hebben, zou ik het nooit hebben kunnen volhouden.
Wat me motiveert, is mijn liefde voor Japan en het idee dat ik anderen (en vooral vrouwen) kan helpen om zonder stress dit bijzondere land te ontdekken. Ja, het is zwaar, maar ik ben Allah dankbaar dat ik dit werk kan doen en ondertussen de ontwikkeling van mijn kind van dichtbij mag meemaken. Het is die balans die me kracht geeft en die alles de moeite waard maakt.
Hoe zou je Japan beschrijven?
“Het is een gevoel die je zelf moet ervaren.”
Japan is natuurlijk niet altijd perfect – elk land heeft z’n uitdagingen. Maar wat Japan uniek maakt, is iets dat moeilijk in woorden te vatten is. Ik heb vaak geprobeerd het aan mijn vriendinnen back home uit te leggen, maar het lukt nooit helemaal. Het is een gevoel dat je zelf moet ervaren, it’s not just the pretty pictures. De reden dat mensen steeds weer terug willen, is vooral de sfeer. Het is hoe mensen met je omgaan – zo respectvol, attent en vriendelijk. Dat geeft je een soort rust die je niet overal vindt. En daarnaast: Japan voelt zó veilig. Ik herinner me dat ik eens om drie uur 's nachts naar een convenience store liep, en ik voelde me volledig op mijn gemak. Dat soort veiligheid, dat gevoel van vertrouwen, is echt uitzonderlijk. Natuurlijk moet je verder kijken dan alleen de toeristische plekken om het echte Japan te ontdekken. Maar het is een land dat je raakt op een dieper niveau. Het is een plek die je moet beleven, want woorden doen het gewoon geen recht.
Don’ts
In Japan zijn er geschreven, maar ook veel ongeschreven regels die voortkomen
uit respect en harmonie in de samenleving. De laatste tijd zie je dat toeristen deze
grenzen soms overschrijden, bijvoorbeeld door pranks uit te halen, te dansen in de metro of anderen zonder toestemming in beeld te brengen. Dit soort gedrag past niet bij de Japanse cultuur, waar mensen erg gesteld zijn op rust en respect voor anderen.
Een voorbeeld is Kyoto, waar sommige delen nu zijn afgesloten voor toeristen
omdat mensen ongevraagd foto’s en videos bleven maken van geisha’s. Deze vrouwen zijn daar aan het werk, en het continu maken van foto’s – ondanks dat ze daar duidelijk niet van gediend zijn – heeft geleid tot beperkingen in die gebieden. Het is belangrijk om te onthouden dat je als bezoeker gast bent in hun land!
